Może być przyczyną zaburzeń w obrębie narządu słuchu, układu oddechowego i układu krążenia, a w konsekwencji – nieprawidłowości występujących na różnych poziomach rozwoju. Przerośnięty trzeci migdał najczęściej jest diagnozowany w wieku żłobkowym i przedszkolnym i wymaga interwencji lekarskiej. Czym jest trzeci migdał i dlaczego dochodzi do patologicznego rozrostu tej części układu odpornościowego?
Trzecim migdałem określa się migdał gardłowy, zlokalizowany za nosem, w miejscu przechodzenia jamy nosowej w gardło. Stanowi część układu odpornościowego, a jego rozwój, rozpoczęty bezpośrednio po narodzinach, jest stosunkowo szybki i trwa do około 8. roku życia (później trzeci migdał zanika). Problemy związane z przerostem trzeciego migdała najczęściej pojawiają się w wieku żłobkowym i przedszkolnym i są konsekwencją wytężonej pracy układu odpornościowego.
Przyczyny przerostu trzeciego migdała
Patologiczny przerost trzeciego migdała może być spowodowany wieloma czynnikami, jednak do najczęściej powtarzających się należą predyspozycje genetyczne, mające bezpośredni związek z nawracającymi infekcjami górnych dróg oddechowych, alergie oraz predyspozycje osobnicze, rozumiane jako wąskie nosogardło (wówczas nawet niewielki przerost trzeciego migdała może powodować niepożądane objawy).
Przerośnięty trzeci migdał, jeśli pozostaje nieleczony, najczęściej skutkuje złożonymi i nierzadko groźnymi powikłaniami (m.in. ostrym zapaleniem uszu, przewlekłym wysiękowym zapaleniem ucha środkowego lub przewlekłym nieżytem trąbek słuchowych lub zespołem nocnych bezdechów), a jego znaczne powiększenie może być bezpośrednią przyczyną uszkodzenia drożności jamy ustnej. Jak rozpoznać podstawowe symptomy przerostu migdała gardłowego?
Objawy przerostu trzeciego migdała
Przerośnięty trzeci migdał nie może być zdiagnozowany samodzielnie i wymaga konsultacji laryngologicznej. Do wizyty w gabinecie lekarskim rodziców powinny skłonić nawracające infekcje górnych dróg oddechowych, stała lub okresowa niedrożność nosa, widoczna wydzielina spływająca po tylnej ścianie gardła, chrapanie (a w cięższych przypadkach – bezdechy senne) oraz mowa nosowa, niedosłuch, kaszel i pochrząkiwanie. Uwagę powinny zwrócić również zapalenie zatok przynosowych, a także – powiększenie szyjnych węzłów chłonnych.
