Prawidłowa akustyka pomieszczeń wymaga uwzględnienia szczegółowych pomiarów użytkowanej przestrzeni wskazujących na dwie kwestie: izolacyjność akustyczna elementów konstrukcyjnych oraz współczynnik pochłaniania dźwięku. Pierwszy z wymienionych składników procedury wydaje się oczywisty: dotyczy izolacyjności materiałów budowlanych, kolejny – chłonności. Kontrola uzyskanych wartości współczynnika pochłaniania pozwala na zlokalizowanie przyczyny pogłosu.
Współczynnik pochłaniania dźwięku określa skuteczność, z jaką dany obiekt przyjmuje energię pola akustycznego. Mówiąc prościej: stanowi przesłankę na temat jego dźwiękochłonności. Wspomniana umiejętność może się zmieniać pod wpływem różnych częstotliwości, dlatego badany przedmiot charakteryzuje się tutaj różnymi wartościami – w zależności od zastosowanej fali. Na ostateczny wynik oddziałują również właściwości konstrukcyjne analizowanego materiału, tj. jego grubość, warstwy czy struktura. W raporcie wskazuje się krzywą absorpcji, czyli dane pozyskane wskutek wszystkich przeprowadzonych pomiarów (obejmujących szereg częstotliwości). Stanowi ona podstawę do przypisania klasy dźwiękochłonności w zgodzie z normą EN ISO 11654.
Pomiar współczynnika pochłaniania dźwięku
Można opisać dwa sposoby dokonywania pomiaru. Najpopularniejszą formą przeprowadzania takiej analizy jest zastosowanie specjalnej komory o nieregularnym kształcie, w której znajduje się badany materiał. Współczynnik oblicza się poprzez uwzględnienie objętości pomieszczenia, wielkości przedmiotu i czasów pogłosu – początkowego oraz z danym obiektem. Instalacja wymaga wykorzystania mikrofonu oraz głośników. Miernik poziomu dźwięku wskazuje na uzyskane wartości w tym zakresie. Z kolei rura Kundta stanowi nieco mniej skomplikowaną konstrukcję. Obliczenia opierają się na uzyskanej amplitudzie ciśnień wewnątrz urządzenia i falach odbijających się od powierzchni próbki. Tak ustalone wyniki stanowią podstawę do określenia jej dźwiękochłonności.
Praktyczny wymiar obiektów dźwiękochłonnych
Klasyfikacja materiałów pod kątem absorpcji dźwięku stanowi wygodne rozwiązanie podczas budowy hal przemysłowych lub innych elementów zakładów produkcyjnych. Wspomniane przestrzenie muszą spełnić określone normy w kontekście wytwarzanego hałasu, w czym pomaga zastosowanie odpowiednich surowców oraz technologii konstrukcji – jak twierdzi ekspert z firmy EC TEST Systems. Można wymienić kilka właściwości, które wskazują na zwiększone pochłanianie dźwięków. Jedną z nich jest zagęszczenie przestrzeni. Im więcej różnorako rozmieszczonych obiektów w danym pomieszczeniu (np. foteli, biurek bądź szaf), tym większe tłumienie. W przypadku fabryk powierzchnia charakteryzuje się małym zastawieniem, dlatego należy skupić się na cechach elementów architektury.
Zjawiska rezonansowe wpływają na dźwiękochłonność wybranych materiałów. Wystarczy zachować wolną przestrzeń pomiędzy dwoma elementami konstrukcyjnymi, takimi jak grube płyty gipsowo-kartonowe, aby zwiększyć absorpcję hałasu. Szerokość tych dwóch obiektów ma tutaj szczególne znaczenie: im cieńsza ściana, tym mniejsze pochłanianie dźwięków. Inną metodą jest wykorzystanie produktów wyróżniających się stopniem porowatości, np. wełny mineralnej. Przekształca przyjmowane bodźce w energię cieplną wskutek tarcia. W dalszym ciągu można opierać się na klasyfikacji poszczególnych materiałów: A, B, C, D lub E, gdzie to ostatnie oznakowanie oznacza najmniejszy stopień absorbcji dźwięku. Płyty wypełnione wełną mineralną należą do pierwszej z wymienionych grup.
