Osoby niepełnosprawne wymagają nieustannej opieki oraz rehabilitacji, często nawet specjalistycznej. To niezwykle ważna kwestia, zwłaszcza po udarze, wypadkach czy przewlekłych schorzeniach. Dlatego tak istotne jest regularne korzystanie z różnych form leczenia uzdrowiskowego. Taki rodzaj odpoczynku cieszy się coraz większą popularnością. Zapewnia nie tylko odpowiednio dobrane leczenie i zabiegi, ale również wyjątkowo przyjemny relaks.
Czym jest turnus rehabilitacyjny?
Mianem turnusu rehabilitacyjnego określa się zorganizowaną, aktywną rehabilitację, która zawiera również elementy relaksu. Jej celem jest polepszenie sprawności psychofizycznej uczestników oraz nawiązywanie między nimi kontaktów społecznych. Dzięki temu leczy się nie tylko ciało, ale też duszę. Rozwijanie zdolności interpersonalnych oraz własnych zainteresowań czy pasji to obowiązkowe punkty programu każdego turnusu.
Każdy turnus rehabilitacyjny musi odbywać się w zorganizowanych grupach, liczących co najmniej dwadzieścia osób. Zazwyczaj czas trwania takiego wyjazdu wynosi minimum dwa tygodnie. Może się on odbywać stacjonarnie bądź niestacjonarnie we właściwie przygotowanych ośrodkach. Muszą być one całkowicie dostosowane do kuracjuszy i wyposażone w podjazdy, miejsca parkingowe, czy uchwyty dla niepełnosprawnych. Wszyscy uczestnicy powinni wymagać podobnych terapii i zabiegów oraz mieć zbliżone potrzeby w zakresie rehabilitacji i innych form aktywności. Turnusy przebiegają według precyzyjnie opracowanego programu, a jego realizacją zajmują się profesjonalni lekarze, terapeuci, fizjoterapeuci oraz psychologowie. Grupowa forma leczenia uzdrowiskowego pozwala kuracjuszom nawiązać kontakt z otoczeniem. Stają się choć odrobinę niezależni i mobilizują się do samodzielnego wykonywania nawet najdrobniejszych czynności. Pobudza to ich rozwój osobisty, uczy pracy zespołowej oraz znacząco poprawia samopoczucie. Osoby odpowiedzialne za organizację turnusów dużą wagę przywiązują właśnie do aktywności społecznej. Obok niezbędnych zabiegów i rehabilitacji, to ona jest najważniejsza. Organizatorzy muszą dysponować specjalnymi uprawnieniami, nadanymi im przez wojewodę oraz znajdować się w centralnej bazie organizatorów. Ich praca polega na stworzeniu grup osób, których łączą podobne schorzenia i potrzeby w zakresie leczenia.
Uchwyty dla niepełnosprawnych – niezbędne wyposażenie każdego sanatorium
Każdy ośrodek, który ubiega się o wpisanie do rejestru, prowadzonego przez wojewodę, musi spełniać wysokie standardy i restrykcyjne normy. Powinien posiadać gabinet lekarski, gabinet zabiegowy, odpowiednią bazę noclegową oraz żywieniową dla co najmniej dwudziestoosobowej grupy. Ponadto infrastruktura całego ośrodka musi być całkowicie dostosowana do ludzkiej niepełnosprawności, a więc posiadać specjalnie przebudowane łazienki, podjazdy, szerokie miejsca parkingowe oraz poręcze i uchwyty dla niepełnosprawnych. Zaplecze, przeznaczone do ćwiczeń rehabilitacyjnych czy rozwijania umiejętności społecznych kuracjuszy, również powinno posiadać niezbędne wyposażenie. Kontrole i inspekcje ośrodków należy przeprowadzać regularnie. Zajmuje się tym powiatowe centrum pomocy rodzinie bądź wojewoda.
Turnus rehabilitacyjny a sanatorium
Wyjazd do sanatorium zależy przede wszystkim od uzyskania specjalnego skierowania od lekarza. Jest on częściowo finansowany przez ubezpieczenie. To sam zainteresowany decyduje o miejscu, do którego się uda oraz dacie pobytu. Natomiast z turnusów rehabilitacyjnych mogą skorzystać osoby, posiadające określony rodzaj niepełnosprawności. Odbywają się one w specjalnie dostosowanych ośrodkach, które muszą zostać wyposażone w uchwyty dla niepełnosprawnych, podjazdy dla wózków inwalidzkich oraz szerokie miejsca parkingowe. Istnieją turnusy sportowe, szkoleniowe, psychoterapeutyczne, usprawniające czy rekreacyjne. Na takie wyjazdy udają się najczęściej osoby z dysfunkcją ruchową, schorzeniami narządu słuchu lub wzroku oraz chorzy psychicznie.
