Wszędzie tam, gdzie pojawia się ryzyko wystąpienia niebezpiecznego stężenia gazów palnych i toksycznych powinniśmy zamontować system detekcji gazu. Jest nieodłączny również w miejscach, w których pojawia się ryzyko wyparcia lub pochłonięcia tlenu, a więc gdzie pojawia się zagrożenie zdrowia i życia.
Obecnie na rynku jest dostępnych kilka rodzaju systemów detekcji gazu. Ich podstawowym zadaniem jest wykrywanie niebezpiecznych gazów, które stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka, a także ochrona infrastruktury znajdującej się na zagrożonym obszarze. Zbyt duże stężenie niebezpiecznych związków w powietrzu może bowiem doprowadzić do wybuchu i pożaru. Zasady stosowania systemów detekcji gazu zostały określone w kilkudziesięciu aktach prawnych. Do najważniejszych należy rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków i innych obiektów budowlanych i terenów, a także rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki oraz ich usytuowanie. Stosowanie systemu detekcji gazów jest więc obowiązkiem umocowanym przepisami legislacyjnymi.
Detektor gazu warto zamontować również w domowej kotłowni gazowej. W wersji standardowej detektor uruchamia sygnalizację dźwiękową i optyczną w momencie wykrycia niebezpiecznego stężenia gazów wybuchowych. Można również wybrać zintegrowany system detekcji gazu, który współpracuje z zaworem na instalacji gazowej i odciąć dopływ gazu automatycznie. Taki detektor gazu może być również podłączony do wentylatora, dzięki czemu usprawni wymianę powietrza w pomieszczaniu, w którym doszło do skażenia.
Zasadniczy wpływ na poprawne działanie systemu detekcji gazu jest jego odpowiedni montaż i umiejscowienie czujnika. W zależności od tego, czy detektor ma wykrywać gaz ziemny (lub dwutlenek węgla) czy gaz płynny: propan-butan, czujnik powinien być umieszczony pod sufitem (w przypadku gazów lżejszych od powietrza) albo nad podłogą (kiedy mamy do czynienia z gazami cięższymi od powietrza).
