Koniczyna perska jest cenną rośliną pastewną, znaną z wielu właściwości odżywczych. Ten rodzaj rośliny paszowej zaczęto uprawiać w Polsce około lat 60. ubiegłego wieku i do dziś cieszy się popularnością zarówno jako pokarm dla zwierząt jak i ptaków hodowlanych. Czym wyróżnia się ten rodzaj koniczyny i dlaczego jest tak cenny w przemyśle paszowym i rolnictwie? Oto kilka faktów!
Koniczyna Perska jako pasza dla zwierząt hodowlanych
Koniczyna perska znana jest także jako koniczyna skręcona i należy do rodzin bobowatych. Wysokość tej rośliny to około 40-70 cm, a jej korzenie charakteryzują się cienką strukturą, która jest wrażliwa na suszę i duże upały. Roślina jest popularnym surowcem do tworzenia pasz i cenionym pokarmem surowym dla zwierząt.
Pasza produkowana z koniczyny perskiej ma dużą wartości żywieniową i odżywczą, która nie odstępuje wartościom nawet popularnej lucernie. Skład tej rośliny jest bogaty w duże ilości optymalnego białka, błonnika, wapnia oraz witamin A i D. Roślina zawiera niewielkie włókna surowego i nadaje się bardziej do użytkowania w formie zielonki niż wysuszonego siana.
– Warto wiedzieć, że koniczyna rośnie szybko, dzięki czemu produkcja pożywienia dla zwierząt może być sprawna i komfortowa – informuje pracownik Małopolskiej Hodowli Roślin Spółka z o.o. z Krakowa.
Jakie zalety paszowe ma koniczyna perska?
Koniczyna perska ma wiele zalet, które sprawiają, że jest często wybieraną rośliną hodowlaną w celu produkcji paszy i zielonki dla zwierząt. Plusy tej rośliny to m.in.:
- duża ilość liści w suchej masie,
- delikatnie zbudowane łodygi,
- wysoka strawność rośliny,
- wysoka ilość białka,
- duża ilość składników mineralnych i karotenu,
- możliwość 3-4 pokosów w ciągu sezonu,
- szybki okres kiełkowania i wzrostu.
Jakie zwierzęta jedzą koniczynę perską?
Koniczyna perska ma szerokie zastosowanie w karmieniu zwierząt i jest bardzo uniwersalną rośliną lubianą m.in. przez:
- owce,
- kozy,
- bydło,
- kury,
- króliki oraz inne zwierzęta.
Jak dbać o uprawę koniczyny na paszę dla zwierząt?
Koniczyna perska nie jest szczególnie wymagającą rośliną. Nie oznacza to jednak, że wyrośnie bez żadnych działań pielęgnacyjnych. Ze względu na delikatną strukturę korzenia należy ją regularnie nawadniać i chronić przed nadmiernym wysuszeniem. Z tego powodu warto hodować ją na terenach glebowych należących do kompleksu pszennego bardzo dobrego i dobrego oraz żytniego bardzo dobrego.
W ciągu jednego sezonu możliwe są około 3-4 zbiory tej rośliny. Jednak w przypadku obfitych opadów i wysokiej temperatury można osiągnąć wynik nawet 4-5 zbiorów w ciągu roku.
